Παγγαίο μου…
Παγγαίο, καταπράσινο
τη φύση σου ζηλεύω,
κάθε που σε περπατώ
θαρρώ κι αναθαρρεύω.
Παγγαίο μου πολύδωρο,
μέσα απ’ τις σπηλιές σου
χρυσάφι έβγαλε ο Φίλιππος
και έθρεψε τις γενιές του.
Παγγαίο μου περήφανο,
τα γάργαρα νερά σου,
κόρες και αγαπητικούς
δροσίζουν στη σκιά σου.
Παγγαίο μυθικό βουνό
με μυστικά κρυμμένα
αχ να 'μουνα αερικό
που πλάνεψες και μένα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου