Η νύχτα πέφτει σιωπηλή και το χωριό κοιμάται και το φεγγάρι
από ψηλά αρχίζει να θυμάται,
η πλάση ξεκουράζεται ο κόσμος ετοιμάζεται στον ύπνο για να πέσει.
Το μάτι παύει να κοιτά, το στόμα να μιλάει και το αυτί το πονηρό παύει να αφουγκράει.
Αφιερωμένο σε
όλα τα χωριά της ελληνικής υπαίθρου
που ζουν για να
κοιτούν, να μιλούν και ν’ ακούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου