Κάποτε στην άκρη του χωριού σ' ένα μικρό σπιτάκι ζούσαν ο Γιαννακός και η Μαριγώ. Ο Γιαννακός ήταν ένας απλοϊκός βοσκός και πάνω απ' όλα ένας καλός και άξιος άνθρωπος. Η Μαριγώ από την άλλη ήταν μια φαινομενικά καλοκάγαθη γυναίκα, που σεβόταν και βοηθούσε όλο τον κόσμο εκτός από τον άντρα της. Παρότι, μέχρι να τον παντρευτεί, κίνησε γη και ουρανό, δεν έπαψε ούτε στιγμή να τον τυραννά. Γιαννακό μαγείρεψε, Γιαννακό τάισε τα παιδιά, Γιαννακό σκούπισε, Γιαννακό άρμεξε την κατσίκα. Γιαννακό κάνε τούτο, κάνε τ' άλλο, όλη μέρα έτρεχε ο Γιαννακός και η Μαριγώ καθόταν σταυροπόδι, έδινε διαταγές και έβρισκε και κουσούρια. Ο καημένος ο Γιαννακός δε μιλούσε, υπέμενε όλες τις ιδιοτροπίες της με εγκαρτέρηση. "Άγιος άνθρωπος" έλεγαν οι γείτονες "πώς τα βγάζει πέρα μ' αυτήν την κουρκουσούρα;" Άντεξε και μάλιστα άντεξε 50 χρόνια!Μόνο όταν κάποτε πέθανε η Μαριγώ, παρήγγειλε στον καλύτερο τεχνίτη μια σκαλιστή ταφόπετρα, που επάνω της έγραφε:
" Ενθάδε κείται Μαριγώ, έτσι εγλίτωσα και γω"
Και έτσι γλίτωσε ο Γιαννακός!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου