Και η φύση γιορτάζει

Μια βόλτα στο δασάκι κάτω από το λόφο του Προφήτη Ηλία ήταν αρκετή για να διαπιστώσω ότι η φύση ντύθηκε στα γιορτινά...

Τι ευχάριστη έκπληξη!!!

Στου χωριού το μονοπάτι, το τρεχούμενο νερό

 Στου χωριού το μονοπάτι,
το γεφύρι σαν θα βρω,
σύντροφο έχω ένα διαβάτη,
το τρεχούμενο νερό!

 Στου χωριού το μονοπάτι,

κάθε αυγή, κάθε καιρό,

σύντροφο έχω ένα διαβάτη,

το τρεχούμενο νερό!

Στου χωριού το μονοπάτι

με τοπίο καθαρό,

σύντροφο έχω ένα διαβάτη,

το τρεχούμενο νερό!

Σκέφτομαι και γράφω με θέμα "Το χωριό μου" του Θάνου Αδαμίδη

Ποιος είπε ότι η Μεσορόπη δεν είναι πηγή έμπνευσης για μικρούς και μεγάλους; Ένας μικρός μας φίλος από τη Θεσσαλονίκη σε σκέφτομαι και γράφω του σχολείου με θέμα: «Το χωριό μου» έγραψε την παρακάτω έκθεση:

Τις καλοκαιρινές μου διακοπές τις περνώ στη Μεσορόπη, στο χωριό του παππού. Είναι ένα όμορφο χωριό και βρίσκεται στο Ν. Καβάλας.Σ’αυτό το χωριό πηγαίνω από τότε που γεννήθηκα με την οικογένειά μου.

            Είναι ένα ορεινό χωριό χτισμένο στους πρόποδες του Παγγαίου. Έχει πολύ πράσινο και πολύ νερό. Τα σπίτια είναι πυκνοκατοικημένα με πέτρινες σκεπές και όμορφες αυλές. Ο δήμος έκανε πολλά έργα στο χωριό. Έφτιαξε ένα μονοπάτι για να μπορούν οι επισκέπτες να ανεβαίνουν στην κορφή του βουνού και να θαυμάζουν την υπέροχη θέα.

            Το χωριό είναι παραδοσιακό με πολλά έθιμα. Στο κέντρο του χωριού υπάρχει ένα λαογραφικό μουσείο και μια μικρή πλατεία μ’ έναν θεόρατο πλάτανο και τρεχούμενα νερά. Επίσης έχει δύο μεγάλες εκκλησίες και δεκαπέντε ξωκλήσια.

            Στο μέρος αυτό περνάω καταπληκτικά κάθε καλοκαίρι. Συνήθως παίζω με τους φίλους μου διάφορα παιχνίδια, όπως κρυφτό, κυνηγητό, μήλα και άλλα. Πολλές φορές πηγαίνουμε με τη θεία μου πολλούς περιπάτους στο χωριό.

            Μου αρέσει πολύ αυτό το χωριό γιατί περνάω ευχάριστα το καλοκαίρι.      

Ευχαριστούμε τον Θάνο  Αδαμίδη που μας παραχώρησε αυτήν την πολύ ωραία και αντιπροσωπευτική έκθεση για το αγαπημένο του χωριό!

Μεσορόπη, Εικόνες του Αγίου Γωργίου

Άγιε μου Γιώργη καβαλάρη έβγα ψηλά στο κεφαλάρι, 
βάλε και την αρματωσιά σου, καβάλα στ’ άλογο και βιάσου.
Το δράκο χτύπα να σκοτώσεις, την κοπελιά να λευτερώσεις.
Η κοπελιά είναι δική σου κι είναι γλυκιά σαν το ψωμί σου
και δροσερή σαν το κρασί σου, η κοπελιά είναι δική σου.
Ιάκωβος Καμπανέλλης

Μεσορόπη, φθινοπωρινές εικόνες 2014

Ευσεβείς πόθοι νεανίδων

                                         Ευσεβείς πόθοι νεανίδων

Υπήρξε μια εποχή που τα προξενιά ανθούσαν στα χωριά και κύριο μέλημα κάθε νεαρής κοπέλας ήταν η γρήγορη και επιτυχημένη αποκατάσταση. Στη Μεσορόπη -  υποθέτω και σε κάθε χωριό του Παγγαίου - όπου βασική ασχολία ήταν η γεωργία και μάλιστα η καλλιέργεια καπνού, η ζωή ήταν δύσκολη και κάθε κόπελα σε ηλικία γάμου ήθελε να την αποφύγει. Έτσι, όταν έφτανε ένα προξενιό, οι αξιώσεις τις νεαρής υποψήφιας ήταν οι εξής: ο φέρελπις μέλλων σύζυγος ή να κρατάει μολύβι ή να φοράει καπέλο ή να έχει ρόδα. Και μάλιστα οι πιο απαιτητικές και φιλόδοξες δεν δέχονταν να παντρευτούν κανέναν, που να μην κρατάει θερμόμετρο. Το αποτέλεσμα ήταν κάποιες να το καταφέρουν και να ζήσουν μια ζωή αξιοπρεπή- με τη δική τους πάντα λογική- για άλλες όμως η επιτυχημένη παντρειά έμεινε ευσεβής ανεκπλήρωτος πόθος. Έτσι, με το πέρασμα του χρόνου εξελίχθηκαν σε αιθεροβάμονες μεγαλοκοπέλες...

                                                                       

Οι πιο πιστοί μας φίλοι, γείτονες και συγχωριανοί ...

          Οι πιο πιστοί μας φίλοι, γείτονες και συγχωριανοί ...

Όποιος γνωρίζει τους μεσοροπιανούς μπορεί εύκολα να αντιληφθεί ότι το θρησκευτικό συναίσθημα είναι βαθιά ριζωμένο στην ψυχή τους, περισσότερο ως ανάγκη και λιγότερο ως καθήκον.

            Τα ξωκλήσια του χωριού διασκορπισμένα στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα είναι καταφανείς μάρτυρες της βαθύτερης αυτής ανάγκης. Ο Άγιος Γεώργιος, ο Προφήτης Ηλίας, η Αγία Κυριακή, ο Άγιος Αθανάσιος, η Αγία Μαρίνα, ο Άγιος Δημήτριος θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν φίλοι μας και μάλιστα πιστοί ή ακόμα καλύτερα γείτονες ή συγχωριανοί. Πολύ συχνά τους επισκεπτόμαστε και ο καθένας μας κουβαλάει και ένα μικρό δωράκι γι’ αυτούς, λίγο λάδι, λίγο θυμίαμα, κανένα καρβουνάκι. Εκείνοι πάλι με τη σειρά τους δεν έχουν να μας προσφέρουν καφέ ή γλυκό του κουταλιού σαν τους γείτονές μας, αλλά είναι σίγουρο ότι ακούν τις προσευχές μας και τις εκπληρώνουν την κατάλληλη στιγμή.

Δεν υπάρχει τίποτα πιο κατανυκτικό από το καντηλάκι που σιγοκαίει ή από το κεράκι που ανάβει ο κάθε διαβάτης και κρύβει στη φλόγα του τις σκέψεις, τα βάσανα ή ακόμα και το ευχαριστώ για την εκπλήρωση ενός αιτήματος. Με περισσή ευλάβεια στεκόμαστε μπροστά στο κατώφλι τους και με περισσή προθυμία φροντίζουμε να είναι όλα τακτοποιημένα και καθαρά.

Και όταν για κάποιο λόγο αργήσουμε να πάμε σ’ ένα απ’ αυτά τα ξωκλήσια και τύψεις φωλιάζουν στο μυαλό μας, μόλις το συνειδητοποιήσουμε... Αμέσως σπεύδουμε να περάσουμε μια βόλτα, λες κι ο κάθε Άγιος είναι ο γείτονας μας, που έχουμε καιρό να επισκεφτούμε και δε θέλουμε να τον κακοκαρδίσουμε ή να μας κακοχαρακτηρίσει.

Κάπως έτσι αισθάνθηκα κι εγώ σήμερα και είπα να το μοιραστώ μαζί σας και νομίζω ότι εκφράζω τον καθένα από σας, τους μεσοροπιανούς.

Δεκαπενταύγουστος στην Μεσορόπη

Δεκαπενταύγουστος στην Μεσορόπη

Ημέρες τις Παναγίας, γιορτή του χωριού και του καλοκαιριού. Η εβδομάδα του Δεκαπενταύγουστου έχει συνδεθεί στο μυαλό των περισσότερων με τις διακοπές στο χωριό και νομίζω ότι κάθε χωριό σε κάθε γωνιά της Ελλάδας έχει και μια εκκλησίτσα αφιερωμένη στην Παναγία, που με περηφάνεια τη γιορτάζει.

            Η Μεσορόπη λοιπόν δε θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Κάθε Αύγουστο φοράει τα καλά της και αγκαλιάζει τα ξενιτεμένα παιδιά της, που έρχονται να θυμηθούν τα παλιά και να περάσουν λίγες ξέγνοιαστες στιγμές.

            Κι αν σήμερα τα παραδοσιακά πανηγύρια έχουν εκκλείψει, εγώ λέω να σας μεταδώσω λίγη από τη νοσταλγία του παρελθόντος. Τότε που οι παππούδες και οι γονείς μας, όντας παιδιά, γιόρταζαν τη μεγάλη αυτή γιορτή της Χριστιανοσύνης ταπεινά, φτωχά αλλά τόσο όμορφα.

            Το πανηγύρι της Παναγίας ήταν πολύ σημαντικό για όλους τους χωριανούς, αλλά κυρίως για τους καφετζήδες, που είχαν τα καφενεδάκια τους γύρω από την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου και που το περίμεναν με λαχτάρα, προκειμένου να δουν τα συρτάρια τους γεμάτα χρήματα. Και φυσικά οι προετοιμασίες τους άρχιζαν πολλές μέρες πριν. Οι μαγαζάτορες ασβέστωναν όλα τα τειχάκια τριγύρω, σκούπιζαν και καθάριζαν τα μαγαζιά τους και εφοδίαζαν τα ντουλάπια και τα ψυγεία τους με όλα τα απαραίτητα, φαγητά και ποτά της εποχής.

Έπειτα, την ημέρα του Δεκαπενταύγουστου σκέπαζαν με μουσαμάδες την πλατεία, μήπως και ο καιρός δεν τους κάνει τη χάρη και βρέξει. Στις άκρες της πλατείας πραματευτάδες, που κατέφταναν από κάθε γωνιά της Ελλάδας για τη μεγάλη μέρα, έστηναν τους πάγκους τους και διαλαλούσαν την πραμάτεια τους. Παιχνίδια, φρούτα, παγωτά, μηλαράκια κόκκινα με καραμέλα και ξυλάκι και πετειναράκια γλειφιτζούρια έκαναν την καρδιά των παιδιών να χτυπάει δυνατά και χαρούμενα.

Η εκκλησία αναλάμβανε το μενού της ημέρας. Αρνιά, κατσίκια σουβλισμένα, κοτόπουλα καλοψημένα –όλα τους, δώρα των μεσοροπιανών - έβγαιναν σε δημοπρασία και αγοράζονταν στην υψηλότερη τιμή πάντα για την ενίσχυση του ναού. Αλλά και φαγητά μαγειρεμένα στα ολοκάθαρα γανωμένα καζάνια, σούπες και πιλάφια κοκκινιστά αγοράζονταν από το κόσμο και συμπλήρωναν τους μερακλίδικους μεζέδες των καφετζήδων.

Το βραδάκι η ορχήστρα μετά τις πρώτες δοκιμές έπαιζε τα τραγούδια της εποχής και χωριανοί και ξένοι έστηναν το χορό όλοι μαζί ενωμένοι και αγαπημένοι. Το γλέντι συνεχίζονταν μέχρι το πρωί και οι καλοντυμένοι θαμώνες των καφενείων το απολάμβαναν με την ψυχή τους και ξεχνούσαν για μια μέρα τις έγνοιες και τις δυσκολίες της ζωής.

Τι κι αν υπήρχε φτώχεια, υπήρχε η χαρά του απλού ανθρώπου που θέρμαινε τη καρδιά του και χτυπούσε δυνατά και γρήγορα. Δεν χρειάζονταν πολλά πράγματα για να ευχαριστηθεί. Του έφτανε να φάει, να χορέψει να γελάσει και να ξεχαστεί, έστω για λίγο.

Η Μεσορόπη μέσα από τα μάτια και τα κείμενα των επισκεπτών, διαδικτυακό αποθησαύρισμα

ΜΕΣΟΡΟΠΗ: Η ΠΙΟ ΔΡΟΣΕΡΗ ΓΩΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΓΓΑΙΟΥ

Ένας από τους καταρράκτες της Μεσορόπης

Πάμε τώρα να γνωρίσουμε και τις νότιες πλαγιές του βουνού, που είναι κατάφυτες και με άφθονα τρεχούμενα νερά. 

Στον επαρχιακό δρόμο και στρίβουμε δεξιά. Άλλα 3 χλμ. και φτάνουμε στη Μεσορόπη, κι αυτή στα 350 μ. υψόμετρο. Είναι ένα παραδοσιακό χωριό κυριολεκτικά βουτηγμένο στο πράσινο και στους καταρράκτες. Κι εδώ παραδοσιακά σπίτια, μία πεντακάθαρη πλακόστρωτη πλατεία με πέτρινο πηγάδι, ένας παλιός παραδοσιακός μύλος που λειτουργεί ακόμη, πέτρινα γεφυράκια και οργιαστική βλάστηση που θυμίζει ζούγκλα.

Σε όσους έχουν διάθεση για περιπέτεια συνιστάται ανεπιφύλακτα η πεζοπορία στο "μονοπάτι της Μεσορόπης", που διαθέτει στοιχεία ανεπανάληπτης ομορφιάς, πλούσια βλάστηση, καταρράκτες που σχηματίζουν λίμνες με μικρούλικες βουνίσιες καραβίδες, ξύλινα παγκάκια και κιόσκια, καλαίσθητα ξύλινα γεφυράκια και μια σπηλιά μέσα στην οποία κρύβεται μια ολόκληρη λίμνη με παγωμένα νερά. Ας παρακολουθήσουμε και το σχετικό video από την εκπομπή "Μένουμε Ελλάδα".

Πηγή http://partetavouna.blogspot.gr/2010/09/blog-post_19.html

Στο άγνωστο Παγγαίο

Το είχα πάντα στο μυαλό μου σαν ένα βουνό μυστηριακό, μακρινό, σκεπασμένο στην αχλή του μύθου που έφερε εδώ τον Διόνυσο αλλά και αρχαίους χρυσοθήρες. Οδηγώντας, πάντως, από την Καβάλα και την Ελευθερούπολη προς το Κοκκινοχώρι, το Παγγαίο αποδείχτηκε εύκολος στόχος. Η παλιά Εγνατία απέχει λίγα μόλις χιλιόμετρα και τα τούνελ της καινούργιας Εγνατίας κατασκευάζονται πυρετωδώς. εμείς όμως κινηθήκαμε μέσα στη γλυκιά κοιλάδα Πιερέων, προσπερνώντας ήσυχα χωριά για να φτάσουμε γρήγορα στη Μεσορόπη. 
Κλεισμένη σε μια κατάφυτη αγκαλιά στις νότιες απολήξεις του Παγγαίου, η Μεσορόπη είναι το πιο όμορφο χωριό της περιοχής, αλλά πρέπει να το περπατήσεις για να ξεκλειδώσεις τα μυστικά της. Κι εμείς, ευτυχώς, αμέσως μόλις μπήκαμε στο χωριό, βρήκαμε τον κατάλληλο ξεναγό, τον Φλώρο Φλώρο, όταν πήγαμε ν’ αγοράσουμε χαλβά και ταχίνι από το οικογενειακό του εργαστήρι. Μας έδειξε τα επιβλητικά καπνομάγαζα, τ’ αγέρωχα μακεδονίτικα αρχοντικά του 19ου αιώνα, το νερόμυλο που σώζεται ακέραιος στο υπόγειο του εξοχικού της Στέλλας Φλώρου αλλά και στους τρεις μύλους μες στο δάσος που αναστηλώνει ο ίδιος. Φτάσαμε ως τη ρεματιά με το ποταμάκι για να χαλαρώσουμε κάτω από τα πανύψηλα δέντρα πλάι σε μια φυσική «πισίνα». Αν το λέει η καρδιά σας, από εδώ ξεκινά ένα περιποιημένο μονοπάτι που σε πέντε ώρες ανεβαίνει μέσα από το δάσος στο σπήλαιο απ’ όπου πηγάζουν τα νερά. Κι όταν έρθει η ώρα για ξεκούραση, σημειώστε ότι το χωριό μόλις απέκτησε τον πρώτο του ξενώνα, το «Κλαδί Ελιάς», έξι καλαίσθητα δωμάτια όλα κι όλα, αλλά φτιαγμένα από ανθρώπους με άποψη και σχέδια για τη φιλοξενία και τη γαστρονομία. 

Πηγή http://www.athinorama.gr/travel/travelideas/articles.aspx?artid=6200

Μεσορόπη

Αμφιθεατρικά χτισμένη στα ριζά του Παγγαίου, η Μεσορόπη γοητεύει τους επισκέπτες με τα παραδοσιακά σπίτια της, μακεδονίτικης αρχιτεκτονικής, τα στενά δρομάκια της και τη φυσική ομορφιά της. Η Μεσορόπη έχει 610 κατοίκους. Απέχει 34,5 χλμ ΝΔ από την πρωτεύουσα.

Αρχική > Προορισμοί > Ανατολική Μακεδονία > Καβάλα > Μεσορόπη

Μεσορόπη 

>

 ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ

Η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ (1836), με αξιόλογο καμπαναριό 19ου αι.

Τα Αρχοντικά

ΤΑ ΑΡΧΟΝΤΙΚΑ, 19ου αι.

Η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ.

Η Θέση "Κλωθώρης"

Η ΘΕΣΗ "ΚΛΩΘΩΡΗΣ", με γεφυράκι, τρεχούμενα νερά και πλατάνια.

Ο Προφήτης Ηλίας

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ, ξωκλήσι με θέα στη Μεσορόπη.

Η Θέση "Νιούβριος"

Η ΘΕΣΗ "ΝΙΟΥΒΡΙΟΣ", με πλατάνια, τρεχούμενα νερά και γραφική λιμνούλα, όπου μπορείτε να κολυμπήσετε τους καλοκαιρινούς μήνες.

Το Αναψυκτήριο

ΤΟ ΑΝΑΨΥΚΤΗΡΙΟ, στη θέση "Καστανιές".

Το Ξωκλήσι της Αγίας Μαρίνας

ΤΟ ΞΩΚΛΗΣΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΑΡΙΝΑΣ, με υπέροχη θέα.

Το Καταφύγιο

ΤΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ, στη θέση "Μύλου τη Βρύση".

ΜΟΥΣΕΙΑ

Λαογραφικό

Περιλαμβάνει αγροτικά εργαλεία, οικιακά σκεύη, αργαλειό, φορεσιές, έπιπλα, φωτογραφικό υλικό, νομίσματα κ.ά.

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ

*TOΠIKEΣ EKΔHΛΩΣEIΣ-ΠANHΓYPIA: Ο εορτασμός των Θεοφανίων, με ρίψη του σταυρού στο Νιουβριό.

 http://diakopes.in.gr/destinations/eastern-makedonia/kavala/mesoropi/?cid=40298

Παγγαίο ( Ν. πλευρά) Μεσορόπη 310μ. - Αγ.Μαρίνα - ράχη Κεράνη - Κουμπιλή 1728μ.

By vatomouro - Posted on 27 Μάιος 2010

Προτού μπούμε στη Μεσορόπη, στα πρώτα σπίτια, στρίβουμε αριστερά σε ανηφορική άσφαλτο με ένδειξη Περιφερειακός.  Ανεβαίνουμε για 150μ.  μέχρι να βρούμε στα αριστερά στενό δασικό που μας  βγάζει σε 5’  σε χωράφι με μαντρί στην άκρη του.  Ανεβαίνουμε πάνω από το χωράφι   και βρίσκουμε γιδόστρατα η οποία ανεβάζει ήπια προς ρεματιά. Απ’τα δεξιά μας βλέπουμε ψηλότερα τον δασικό δρόμο που οδηγεί και αυτός στο εξωκλήσι της Αγίας Μαρίνας. Περνούμε απέναντι από την ρεματιά  και πιάνουμε παλιά φαρδύ μονοπάτι που ανεβάζει σε 15’ στον κεντρικό δασικό, κάτω από την Αγία Μαρίνα. Ακολουθεί κλειστή δεξιά στροφή και σε 100μ. βρισκόμαστε μπροστά στο εξωκλήσσι. Ωραία θέα από εδώ , κάτω στο χωριό. 560μ. υψόμετρο.
Ακολουθούμε τις πορτοκάλι κορδέλες σε περιφραγμένο αγρόκτημα απ’αριστερά και βγαίνουμε πάνω σε δασικό, δίπλα από ποτίστρα. Στην συνέχεια, βαδίζουμε προς τα πάνω τον δασικό για 200μ. μέχρι να συναντήσουμε στα αριστερά σε δέντρο άσπρη ταμπέλα με τον προορισμό της κορυφής και το υψόμετρο της. Συνεχίζουμε για λίγο για 2 στροφές πάνω στον δασικό και βγαίνουμε σε 5΄σε οροπέδιο. Στην άκρη του οροπεδίου και δεξιά βρίσκουμε τα σημάδια  και την είσοδο του ανηφορικού μονοπατιου που μέσα από θάμνους και χαμηλά δεντράκια ανεβάζει σε 10’ σε ανοιχτό μέρος στα 700μ. υψόμετρο.
Στρίβουμε αριστερά και μπαίνουμε σε στενό μονοπάτι ανάμεσα από θάμνους και κέδρα. Προσέχουμε πάντα τις ταινίες και τα κόκκινα σημάδια στα βράχια. Η ράχη / κόψη στενή αλλά με φανταστική θέα χαμηλά κάτω στην Μεσορόπη. Σε 25’ αφήνουμε την κόψη και βγαίνουμε αριστερά σ’ανοιχτό μέρος  με δεντράκια και χόρτα. Δεξιά πάνω βρίσκουμε τα σημάδια που μας οδηγούν μέσα από πυκνοδασωμένη πλαγιά στα 1100μ. οπού και συναντάμε το μονοπάτι που ανεβαίνει από Πλατανότοπο σε 15’.

Ώρες ανάβασης: 1  ½

Υψομετρική διαφορά: 790μ.

Βαθμός Δυσκολίας: Β΄

http://olympusrunner.com/%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%B3%CE%B1%CE%AF%CE%BF-%CE%BD-%CF%80%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%81%CE%AC-%CE%BC%CE%B5%CF%83%CE%BF%CF%81%CF%8C%CF%80%CE%B7-310%CE%BC-%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%BD%CE%B1-%CF%81%CE%AC%CF%87%CE%B7-%CE%BA%CE%B5%CF%81%CE%AC%CE%BD%CE%B7-%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%BB%CE%AE-1728%CE%BC

Μεσορόπη Καβάλας

 Κοντά στην Καβάλα βρίσκεται και ο οικισμός της Μεσορόπης, χωμένος κυριολεκτικά μέσα στην αγκαλιά του Παγγαίου και με ιστορικές υπομνήσεις που περιλαμβάνουν τον Κοσμά τον Αιτωλό και τον Μακεδονομάχο καπετάν Τσιάρα. Έχοντας ονομαστεί και «Πήλιο της Καβάλας», το χωριό σε μαγεύει για πολλούς λόγους. Πλακόστρωτα σοκάκια, παλιά καπνομάγαζα  ως υπενθύμιση της αλλοτινής ακμής του τόπου, το εκκλησάκι της Αγίας Κυριακής που στέκεται όρθιο εδώ και τέσσερις αιώνες και τα πέτρινα τοξωτά γεφύρια του Κλωθώρη και Μαχμούτ Αγά συμπληρώνουν την εικόνα, ενώ μπορεί κανείς να παρακολουθήσει από κοντά την παρασκευή  μελιού, ταχινιού και χαλβά. Η Μεσορόπη είναι ακόμη κι ένας μικρός περιπατητικός παράδεισος, αφού από εκεί μπορεί να ξεκινήσει κανείς στο ομώνυμο μονοπάτι για να ανακαλύψει βάθρες, πλατάνια, ποταμάκια, αγριομανίταρα και σπήλαια, όπως η Βοσκόβρυση.

Πηγή http://www.menoume-ellada.gr/pages/article.aspx?aid=13

Καταρράκτης Μεσορόπης (Παγγαίο) 

 Ένας ακόμη καταρράκτης αξιοσημείωτης αναφοράς είναι αυτός που συναντά κανείς στο μονοπάτι της Μεσορόπης στο Παγγαίο. Βρίσκεται σε υψόμετρο 650 μέτρων περίπου, λίγο πριν περάσει κανείς τη δεύτερη γέφυρα. Το ύψος του αγγίζει τα εφτά μέτρα ενώ στα κρυστάλλινα νερά του, που διαμορφώνονται από τις βραχώδεις εξάρσεις, μπορεί κανείς να κολυμπήσει αλλά και να μαζέψει καραβίδες. Ο επισκέπτης είναι σε θέση να ξαποστάσει και να χαλαρώσει ακούγοντας τον γλυκό ήχο του τρεχούμενου νερού και απολαμβάνοντας τις ομορφιές του Παγγαίου. 

- Copyright © wondergreece.gr

Πηγή: http://www.wondergreece.gr/v1/el/Perioxes/N_Kabalas/Fysi/Katarraktes/14063-Katarraktis_Mesoropis_Paggaio

Μονοπάτι Μεσορόπης

Το μονοπάτι της Μεσορόπης. Διάρκεια 4,5 ώρες. Το μονοπάτι αυτό έχει μια σημαντική ιδιομορφία σε σχέση με τα υπόλοιπα. Διαθέτει άφθονα νερά που το μετατρέπουν σ" ένα παράδεισο. Το σημείο εκκίνησής του βρίσκεται σε υψόμετρο 400μ. στη λίμνη όπου γίνεται ο αγιασμός των υδάτων του χωριού. Ήδη το νερό κάνει αισθητή την παρουσία του από την αρχή, αφού σε λιγότερο από 5΄ περνάμε για πρώτη φορά το ποτάμι. Στη διάρκεια της διαδρομής συναντάμε σε υψόμετρο 500μ. χαρακτηριστική ξύλινη καλύβα, ενώ λίγο πιο πάνω από το υψόμετρο των 650μ. αρχίζουμε να συναντάμε αλλεπάλληλους καταρράχτες.

Σε υψόμετρο 840μ. περνάμε για τρίτη και τελευταία φορά το ποτάμι με κατεύθυνση προς τα δεξιά. Ήδη το μονοπάτι μας οδηγεί σ" ένα ξέφωτο και από εδώ έχουμε τη δυνατότητα να γνωρίσουμε τη σπηλιά μέσα από την οποία βγαίνει το νερό, που μας συντρόφευε ως τώρα στη διαδρομή μας. Η σπηλιά αυτή με τη λίμνη που φωλιάζει στα έγκατά της είναι το πιο απρόσμενο και συναρπαστικό στοιχείο της πορείας μας.

Μέσα από μια στενή δίοδο εισερχόμαστε αρχικά σ" ένα προθάλαμο. Σε λίγο ψηλώνει η οροφή του και μας επιτρέπει να βαδίζουμε όρθιοι μέσα σε νερό σταθερής θερμοκρασίας 7 βαθμών, που φτάνει πάνω από το γόνατο. Περνώντας ανάμεσα από σταλακτιτικό διάκοσμο που τον φωτίζουν οι φακοί της κεφαλής, διασχίζουμε τα παγωμένα νερά για περίπου 80μ μέχρι του σημείου που η στάθμη τους φτάνει ως το στήθος και ακόμη περισσότερο. Εδώ σταματάει η υδάτινη πορεία, το πέρασμα του νερού βαθαίνει και στενεύει τόσο, που μόνο εξοπλισμένοι με φιάλες κατάδυσης και έντονη διάθεση για εξερευνήσεις και περιπέτειες μπορούν να συνεχίσουν.

Αν μετά τη σπηλιά θελήσουμε να ολοκληρώσουμε τη διαδρομή μας προς τις κορυφές Μάτι και Αυγό ή προς το καταφύγιο Χατζηγεωργίου, μας περιμένουν ανηφόρες κουραστικές και απότομες, που από την παγωνιά της λίμνης και τα σκοτάδια της σπηλιάς, θα μας οδηγήσουν στο φως και στα γυμνά υψίπεδα του Παγγαίου. Ο ορίζοντας θα ανοίξει και η θέα θα απλωθεί και πάλι μαγευτική ολόγυρά μας. Η ανάμνηση όμως της λίμνης θα παραμείνει ζωντανή σαν ένα από τα γοητευτικότερα και πιο μυστηριακά σημεία του Παγγαίου.

Πηγή:http://elliniko-panorama.gr/issues.php?issueId=22

Μεσορόπη, καλοκαίρι 2014

Αφιερωμένο σε όλους εκείνους τους μεσοροπιανούς, που αυτό το καλοκαίρι θα ήθελαν να είναι μαζί μας και δεν μπόρεσαν να το πετύχουν...

Μεσορόπη στη φύση...μια τεράστια ακρίδα στην αυλή!

Μεσορόπη στη φύση...

 Μια τεράστια ακρίδα μας επισκέφτηκε στην αυλή του σπιτιού...

Είναι από εκείνες τις στιγμές, που μια φωτογραφία μπορεί να πει, όσα δεν μπορούν να πουν οι λέξεις... η φύση δημιουργεί κι εγώ αισθάνομαι ευλογημένη που μπορώ να αιχμαλωτίσω τη στιγμή.

Τσάι και ρίγανη, αξίες ανεκτίμητες!!!

Τσάι και ρίγανη, αξίες ανεκτίμητες!!!

Είμαι πεπεισμένη ότι  στην ερώτηση, ποια είναι η αγαπημένη σου καλοκαιρινή συνήθεια, η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων θα απαντούσε, «μα, φυσικά, το μπάνιο στη θάλασσα». Αυτό βέβαια ισχύει για τους πολλούς. Για μας που είμαστε λάτρεις του βουνού, τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με την πρωινή βόλτα στο βουνό. Όταν, μάλιστα αυτή συνδυάζεται με την αναζήτηση τσαγιού και ρίγανης στις πλαγιές του ιερού βουνού, Παγγαίου, τότε μοιάζει με μυστηριακή τελετή σε απευθείας ανταπόκριση από την αρχαία εποχή.

Ξεκινά πάντα με την έξαψη για αναζήτηση και συνεχίζεται με την ικανοποίηση που νιώθει κάποιος, όταν ανακαλύπτει στη μέση του απέραντου πράσινου, έστω και λίγα κλαράκια των θαυματουργών βοτάνων. Και έπειτα, κατά την επιστροφή, τα καλοφτιαγμένα βαντάκια (=ματσάκια) να κρέμονται δεμένα με σπάγκο, από όποιο σημείο του οχήματος είναι δυνατόν και να φανερώνουν περίτρανα την περηφάνεια για το επίτευγμα. Και ακολουθεί το άλλο αγαπημένο μου κομμάτι,  μετά την αποξήρανση και την κατάλληλη αποθήκευση μέχρι των ώρα της κατανάλωσης, το μοίρασμα σε φίλους που δεν έχουν πρόσβαση σε τέτοια «σπορ» και που εκτιμούν όσο κανείς άλλος το κόπο και τη χρησιμότητα της προσφοράς των ταπεινών βοτάνων. Σε κοιτούν με θαυμασμό και σε κάνουν να νιώθεις λες και έχεις πετύχει το μεγαλύτερο κατόρθωμα της ζωής σου.

Έπειτα, για σκεφτείτε για λίγο. Είμαι σίγουρη ότι δεν υπάρχει άνθρωπος που να έχει σχέση με το χωριό και ψάχνοντας στις αναμνήσεις του ή στις παλιές φωτογραφίες του, δε θα βρει, έστω και μία, που να συνδέεται με τη συλλογή τσαγιού ή ρίγανης. Κι εγώ προσθέτω κάπου εκεί δίπλα και μια καρό πετσέτα στρωμένη πάνω στην πρασινάδα με αγγουράκι, ντομάτα, τυρί και αβγό βραστό. Έτσι, γιατί ο καθαρός αέρας του βουνού και το περπάτημα ανοίγουν την όρεξη.

Και εύλογα θα αναρωτηθεί κανείς, αν αυτές δεν είναι αξίες ανεκτίμητες τότε ποιες είναι...

Και μια καλοκαιρινή επισήμανση...στους επισκέπτες του Παγγαίου

Παζλ, Μονοπάτι Μεσορόπης

Βροχή και σήμερα... 16/6/2014

Και κάπως έτσι θυμήθηκα εκείνο το τραγουδάκι, που λέγαμε μικροί...

Καλό μου συννεφάκι, σταμάτα και λιγάκι,

μας έκανες παπιά, μη βρέχεις άλλο πια.

Πίσω απ’ τη ράχη γείρε κι αλλού να βρέξεις σύρε,

σε χώρες και χωριά πού ‘ναι καλοκαιριά.

Ψηλά να δούμε πάλι, τον ήλιο να προβάλλει

να βγούμε στην αυλή, να παίξουμε μαζί.

Μεσορόπη Παγγάιου

Θέλω να πάω στο χωριό...

Θέλω να πάω στο χωριό
να ιδώ το σπίτι το παλιό
γνωστούς π’ απόμειναν να βρω
κι΄ όσους μας φύγαν να σκεφτώ.

Θέλω να πάω στο χωριό,
στην ενορία μου να μπω,
γριές και γέροντες να βρω,
και σ’ όλους καθαρά να πω,
πως βρήκα τον Χριστό.

Μεσορόπη, Πάσχα 2014

Έτσι... Γιατί το Πάσχα στη Μεσορόπη έχει μοναδική αξία...

Ο Άγιος Ταξιάρχης και ο μπάρμπα Στέργιος

Η θρησκευτική πίστη των κατοίκων του χωριού ήταν και παραμένει έντονη. Αυτό φαίνεται από τις διάφορες ιστορίες, που κατά καιρούς μου διηγούνται διάφοροι άνθρωποι και είτε τις έχουν βιώσει οι ίδιοι είτε τις έχουν ακούσει από τους παλιότερους. Μία από τις ιστορίες είναι κι αυτή που ακολουθεί.

Κάποτε ο μπάρμπα Στέργιος αγχωμένος από τη πολλή δουλειά που τον περίμενε στο μύλο, όπου έπρεπε να αλέσει το σιτάρι και να το κάνει αλεύρι, αγνόησε την προειδοποίηση της γυναίκας του ότι δεν έπρεπε να δουλέψει, καθώς ξημέρωνε η γιορτή του Αγίου Ταξιάρχη. Πήγε, λοιπόν στο μύλο και τον έβαλε μπρος, δούλεψε ως το μεσημέρι και αποκαμωμένος από τη κούραση ξάπλωσε να κοιμηθεί σε ένα κρεβάτι, που είχε μέσα στο δωματιάκι πίσω από το μύλο. Ακόμη, δεν είχε προλάβει να κλείσει τα μάτια του και μπροστά του εμφανίστηκε ένας αξιωματικός και άρχισε να του μιλά: « Στέργιο, σταμάτα τη δουλειά και πήγαινε σπίτι και αύριο μετά την εκκλησία συνεχίζεις και δε θα χάσεις». Ο μπάρμπα Στέργιος δεν έδωσε σημασία και γύρισε πλευρό. Όμως ο αξιωματικός ξαναεμφανίστηκε « Στέργιο», του λέει «δεν άκουσες τι είπα. Σήκω και πήγαινε σπίτι, αυτή η δουλειά δε θα έχει χαϊρι (= θετικό αποτέλεσμα), δεν είναι ευλογημένη.» Ο μπάρμπα Στέργιος προβληματίστηκε για λίγο, αλλά, ιδέα μου θα είναι, σκέφτηκε και γύρισε πάλι πλευρό. Τρίτη φορά παρών ο αξιωματικός και κουνώντας το δάχτυλο είπε: « Στέργιο, σήκω και πήγαινε σπίτι. Αύριο θα πας στην εκκλησία και μόλις τελειώσει η λειτουργία, θα ‘ ρθεις στο μύλο. Θα πετάξεις όλο αυτό το αλεύρι και μη στενοχωριέσαι εγώ εδώ θα είμαι βοηθός και μέχρι το βράδυ θα έχεις αλέσει τόσο αλεύρι, όσο καμιά άλλη φορά». Ο μπάρμπα Στέργιος, αυτή τη φορά δεν είχε αμφιβολία ότι αυτός ο αξιωματικός, δεν ήταν άλλος παρά ο ίδιος ο Άγιος Ταξιάρχης. Πράγματι, γύρισε σπίτι και το πρωί, αφού πήγε στην εκκλησία, επέστρεψε στο μύλο για δουλειά. Μάζεψε όλο το χθεσινό αλεύρι, που είχε μαυρίσει και έβαλε μπρος από την αρχή, ν’ αλέσει καινούργιο. Εκείνη τη μέρα ο νερόμυλος δούλεψε τόσο γρήγορα και τόσο καλά, όσο καμιά άλλη φορά. Μέχρι το απόγευμα όλο το αλεύρι ήταν αλεσμένο και σακιασμένο. Και ο μπάρμπα Στέργιος γύρισε ικανοποιημένος στο σπίτι. Και όταν η γυναίκα του τον ρώτησε πώς τελείωσε τόσο νωρίς, ο μπάρμπα Στέργιος γέλασε και είπε, κάνοντας το σταυρό του: « Δόξα να έχει ο Άγιος Ταξιάρχης, είχα έναν πολύ καλό βοηθό». Η γυναίκα του κατάλαβε και έκανε κι εκείνη το σταυρό της...

Μύρισε Άνοιξη στη Μεσορόπη...

Πάλε ξυπνάει της άνοιξης τ’ αγέρι

στην πλάση μυστικής αγάπης γλύκα,

σα νύφ’ η γη, πόχει άμετρα άνθη προίκα

λάμπει ενώ σβηέται της αυγής τ’ αστέρι.

Πεταλούδες πετούν ταίρι με ταίρι,

εδώ βουίζει μέλισσα, εκεί σφήκα.

Τη φύση στην καλή της ώρα εβρήκα,

λαχταρίζει η ζωή σ’ όλα τα μέρη.

Κάθε μοσκοβολιά και κάθε χρώμα,

κάθε πουλιού κελάηδημα ξυπνάει

πόθο στα φυλλοκάρδια μου κι ελπίδα

να σου ξαναφιλήσω τ’ άγιο χώμα,

να ξαναϊδώ και το δικό σου Μάη,

όμορφή μου, καλή, γλυκιά πατρίδα.

Εσείς ξέρετε τι είναι η λιατσατσούδα;

Λιατσατσούδα έτρωγαν κάποτε οι σημερινοί εβδομηντάρηδες μεσοροπιανοί για να ξεγελάσουν την πείνα τους. Έβαζαν σε μια κούπα νερό, ζάχαρη και ξινό (= λεμόντοζο, όπως λέγεται στο χωριό) και μέσα σ' αυτό έτριβαν ψωμιά και... καλή τους όρεξη...

                                                                                                                              Μαρτυρία

Μια όμορφη πρωτοβουλία των παιδιών του νηπιαγωγείου, των μικρών πολιτών της Μεσορόπης.

Η Ανακύκλωση

στο Νηπιαγωγείο

Μεσορόπης

Στο Νηπιαγωγείο Μεσορόπης ασχολήθηκαν με το θέμα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης “Απορρίμματα - Διαχείριση”.

Τα παιδιά έμαθαν πως με την Ανακύκλωση μπορούμε να προστατεύσουμε το περιβάλλον. Έστειλαν επιστολή στον Δήμαρχο,

ζητώντας τη βοήθειά του.

Ο Δήμος Παγγαίου απάντησε  θετικά

 και σύντομα θα τοποθετήσει

κάδους ανακύκλωσης

στο χωριό μας.

Τα  παιδιά προτείνουν:

         “Ανακύκλωση εγώ,                

                                                       Ανακύκλωση εσύ,                                                              για να σώσουμε τη Γη!” 

   

Ανοιχτή επιστολή στον Δήμαρχο του Δήμου Παγγαίου

Κύριε Δήμαρχε,

Είμαστε οι μαθητές του Νηπιαγωγείου Μεσορόπης και αποφασίσαμε να σας γράψουμε αυτή

την επιστολή για να ζητήσουμε τη βοήθειά σας.
Ο πλανήτης μας κινδυνεύει από τα σκουπίδια. Για την καθαριότητα  και την προστασία του περιβάλλοντος μάθαμε ότι μπορούμε να κάνουμε ανακύκλωση.

Το πρόβλημα  που μας απασχολεί είναι η απουσία των κάδων της ανακύκλωσης, στο χωριό μας.

Μας στεναχωρεί πολύ που καθημερινά πολλά  σκουπίδια βρωμίζουν και ρυπαίνουν το φυσικό περιβάλλον του τόπου μας. Πολύτιμες ύλες όπως το αλουμίνιο, το πλαστικό, το γυαλί και  το χαρτί χάνονται. Στο σχολείο,  φανταστείτε, το χαρτί που χάνεται καθημερινά ενώ θα μπορούσε να ανακυκλωθεί.

Για αυτό θα ήταν πολύ σημαντικό κατά τη γνώμη μας να τοποθετηθούν κάδοι ανακύκλωσης στο σχολείο μας καθώς και σε κεντρικά σημεία του χωριού μας, για να μπορούν όλοι να συμμετέχουν ενεργά στην ανακύκλωση.

Ελπίζουμε η επιστολή μας να σας πείσει και να φροντίσετε για το σημαντικό αυτό θέμα.

Η προστασία του περιβάλλοντος είναι υποχρέωση όλων μας.

                                                                                                                           

                                                                                                                              Με τιμή

                                                                                          Οι μικροί πολίτες της Μεσορόπης