Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2010

Μεσορόπη, η νύχτα πέφτει










Η νύχτα σκεπάζει με το πέπλο της σιγά σιγά τη Μεσορόπη, που στέκεται παραδομένη στην αγκαλιά του Παγγαίου!

Το μονοπάτι της Μεσορόπης












Το μονοπάτι της Μεσορόπης
(http://walking-greece.ana-mpa.gr/articleview2.php?id=5589)
Διάρκεια 4,5 ώρες
Το μονοπάτι της Μεσορόπης διαθέτει αυτό που λείπει από τα υπόλοιπα. Άφθονα νερά. Διαθέτει και μια άλλη ιδιομορφία. Τα σημεία του που μοιάζουν με μικρογραφία παραδείσου είναι τόσα πολλά, που ο αυτοσκοπός της γνωριμίας του, υπερκαλύπτει αυτόν του μέσου προς ανάβαση στις κορυφές του βουνού. Και αυτοί που θα το περπατήσουν μέχρι τις πηγές του ποταμού (στο μέσον περίπου της διαδρομής), είναι πολλαπλάσιοι αυτών που θα θελήσουν να το ακολουθήσουν μέχρι την κατάληξή του σε κάποια κορυφή.
Αν μπεις στο μονοπάτι απροειδοποίητα, σε περιμένουν εκπλήξεις από στοιχεία ανεπανάληπτης ομορφιάς. Αν είσαι προετοιμασμένος επιβεβαιώνει τα όσα άκουσες γι' αυτό.
Το χωριό της Μεσορόπης βρίσκεται στο 36ο χιλιόμετρο της παλιάς εθνικής οδού Καβάλας- Θεσσαλονίκης. Πηγαίνοντας εκεί, αφήνουμε το αυτοκίνητο δεξιά της πλατείας του χωριού, ή μπορούμε να οδηγήσουμε για λίγα μέτρα ακόμα σε χωματόδρομο, μέχρι το σημείο  όπου βρίσκεται η λίμνη που γίνεται ο αγιασμός των υδάτων του χωριού σε υψόμετρο 400μ. και το οποίο θεωρούμε ως σημείο εκκίνησης.
Το νερό κάνει αισθητή την παρουσία του από την αρχή. Σε λιγότερο από πέντε λεπτά, περνάμε για πρώτη φορά το ποτάμι που το αφήνουμε αριστερά μας. Αν ο καιρός είναι καθαρός, από τα πρώτα αυτά λεπτά ακριβώς μπροστά μας φαίνονται η ψηλότερη κορυφή του Παγγαίου, το Μάτι με την χαρακτηριστική κεραία.
Περπατώντας στο μονοπάτι - το οποίο να σημειωθεί ότι καλοκαίρι είναι ελάχιστα ορατό από το ύψος των φυτών της φτέρης, χωρίς όμως να υπάρχει κίνδυνος να χαθείς  - σε διάστημα μισής ώρας, έχουμε φτάσει σε μια χαρακτηριστική ξύλινη καλύβα, ακριβώς δίπλα σε  μεγάλο πλάτανο σε υψόμετρο 500μ.
Στο σημείο αυτό πρέπει να αποφασίσουμε σχετικά με τους σκοπούς και τα ενδιαφέροντα της ανάβασης. Εάν ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, μπορούμε να ακολουθήσουμε το μονοπάτι αριστερά, που θα μας οδηγήσει σε μια σειρά από όμορφες βάθρες και καταρράκτες, και από όπου αν θέλουμε να συνεχίσουμε την ανοδική μας πορεία θα πρέπει να ξαναβγούμε στα δεξιά ,πράγμα που θα μας δυσκολέψει λιγάκι.
Αν ο χρόνος πιέζει, ακολουθούμε το μονοπάτι δεξιότερα, λίγο πάνω από τον πλάτανο, όπου μας απομακρύνει ελαφρά από τα τρεχούμενα νερά του φαραγγιού, που όμως ο ήχος τους μας συνοδεύει συνεχώς.
Το μονοπάτι αυτό παρακάμπτει αρκετά όμορφα σημεία, οδηγεί όμως συντομότερα στα ωραιότερα της διαδρομής, καθώς και στις κορυφές οι οποίες είναι και ο στόχος μας.
Μισή ώρα αργότερα, σε υψόμετρο 650 μ, λίγο μετά από έναν όμορφο καταρράκτη που αξίζει την στάση μας, θα περάσουμε το ποτάμι για δεύτερη φορά, αφήνοντάς το στα δεξιά μας.
Σε πέντε λεπτά θα συναντήσουμε χαρακτηριστικό μεγάλο βράχο και βέλος θα μας προτρέπει να κάνουμε μια μικρή παράκαμψη δεξιά ακολουθώντας  το ρέμα  όπου θα μας οδηγήσει στον μεγαλύτερο καταρράκτη του ρέματος. Γυρίζοντας πάλι στον βράχο  συνεχίζουμε το μονοπάτι  που έχει ήδη αρχίσει να ανηφορίζει και  οδηγεί αριστερά με μικρές τραβέρσες.
Σε 20 λεπτά  θα συναντήσουμε  σάρα με πέτρες και αμέσως μετά θα βρεθούμε στη συμβολή δύο ρεμάτων σε χαρακτηριστικό πλάτωμα με πλατάνια. Ακολουθώντας το αριστερό ρέμα συναντάμε ξανά το νερό που σχηματίζει όμορφα δαντελωτά σχέδια καθώς κυλά στους βράχους.
Έχουμε φτάσει σε υψόμετρο 840 μ. όπου μετά από μεγάλο χαρακτηριστικό βράχο περνάμε για τρίτη και τελευταία φορά  το ποτάμι πηγαίνοντας δεξιά με ανατολική κατεύθυνση.
Το μονοπάτι που αφήνει το ποτάμι πίσω μας, οδηγεί σύντομα σε ξέφωτο. Από εκεί, αν επιθυμούμε να επισκεφτούμε την σπηλιά από την οποία βγαίνει το νερό που μας συντρόφευε στην μέχρι τώρα διαδρομή μας, ακολουθούμε βόρεια πορεία έχοντας πάντα στο αριστερό μας χέρι το ρέμα, περνάμε σε δέκα λεπτά από μια ακόμα χαρακτηριστική ξύλινη καλύβα (1.100μ) και ανηφορίζοντας για μισή ώρα κατά μήκος της χαράδρας από όπου ακούγεται ο ήχος των γάργαρων νερών και έχοντας την θέα των απέναντι επιβλητικών βράχων, σε υψόμετρο 1.200μ. τραβερσάρουμε αριστερά περνώντας σύρριζα στην βάση των βράχων για να φτάσουμε σε άλλα 15΄στην εν λόγω σπηλιά (Οι ντόπιοι την ονομάζουν Βοσκότρυπα ή Τσομπάνσουί) (1).
Αν ο χρόνος δεν επιτρέπει την στάση αυτή, αντί για την τραβέρσα αριστερά που οδηγεί στην σπηλιά, μετά την ξύλινη καλύβα πρέπει να στρίψουμε βορειοανατολικά συνεχίζοντας τον ανήφορο για 20΄, πηγαίνοντας δεξιότερα από την συστάδα των δέντρων που βρίσκεται μπροστά μας στο δεξιότερο σημείο της πλαγιάς, μέχρι το ύψος των 1.250 μ.
Στο σημείο αυτό θα συναντήσουμε χαρακτηριστικό μικρό κτίσμα υπολείμματα παλιάς στάνης. (Το σημείο διακρίνεται από την μοναχική οξιά που υπάρχει μπροστά από το κτίσμα). Και πάλι   η πορεία μας απ' εδώ και πέρα  εξαρτάται από την επιλογή του στόχου. Σε οποιαδήποτε περίπτωση, μας περιμένουν απότομες και κουραστικές ανηφόρες.
Αν θέλουμε να πάμε στην κορυφή Μάτι, η κουραστική ανηφόρα ξεκινά αμέσως  αριστερά του κτίσματος, χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία προσανατολισμού αφού το μέρος από εκεί δεν καλύπτετε από δάση, επιτρέποντας έτσι την πλήρη οπτική επαφή. Η ανηφόρα, ανάλογα εποχής και δυνατοτήτων του καθενός, μπορεί να διαρκέσει από 2  έως 3 ώρες.
Αν πάλι θέλουμε να πάμε προς την κορυφή Αυγό ή προς τα καταφύγια του Χατζηγεωργίου και του ΕΟΣ Καβάλας, από το σημείο του κτίσματος κατηφορίζουμε προς το ρέμα με βορειοανατολική κατεύθυνση.
Στο σημείο αυτό προσέχουμε να μην μπούμε μέσα στα δένδρα που υπάρχουν στα αριστερά μας. Με στόχο την απέναντι πλαγιά προσπερνάμε το ρέμα "Άμμος" (ένας πεσμένος κορμός δημιουργεί ένα αυτοσχέδιο γεφυράκι) και αρχίζουμε να την ανηφορίζουμε μέχρι το δάσος με τις οξιές.
Στα πρώτα δένδρα του δάσους διακρίνεται το μονοπάτι που θα πρέπει να ακολουθήσουμε.  Το μονοπάτι τραβερσάρει για 15 λεπτά μέσα στο δάσος και στη συνέχεια ανηφορίζει για να μας οδηγήσει στο τέλος του δάσους. Μπροστά μας βρίσκετε το δυσκολότερο κομμάτι της διαδρομής, μια πολύ απότομη πλάγια  χωρίς δένδρα που την ανηφορίζουμε  στοχεύοντας τις τρεις μοναχικές οξιές που διακρίνονται στο ανατολικότερο σημείο της.
Αμέσως μετά  τις οξιές τραβερσάρουμε δεξιά και το μονοπάτι θα μας οδηγήσει σε πέντε λεπτά στη βρύση  "Καρτάλη". Πρόκειται για τα υπολείμματα παλιάς ποτίστρας που δυστυχώς το νερό της έχει χαθεί και έχει βγει λίγα μέτρα πιο χαμηλά από το μονοπάτι.
Το μονοπάτι ανηφορίζει πια γλυκά με ανατολική κατεύθυνση μέχρι την επόμενη ράχη. Απ' εδώ τραβερσάρει για άλλα 15 λεπτά παράλληλα με τον δρόμο που βρίσκεται ψηλότερα, και αφού προσπεράσει μικρό ρέμα ανηφορίζει λίγο για να βγει στον δρόμο που έρχεται από Ελευθερούπολη δίπλα σε δάσος με πεύκα.
Στρίβουμε αριστερά ακολουθώντας τον δρόμο για 100 μέτρα και αμέσως στρίβουμε δεξιά σε κατεστραμμένο χωματόδρομο έχοντας δεξιά μας το δάσος με τα πεύκα. Λίγο πιο πάνω ο δρόμος διχάζετε.
Αν ακολουθήσουμε την αριστερή κατεύθυνση ο δρόμος θα μας οδηγήσει κάτω από την κορυφή Αυγό  και στο καταφύγιο του Χατζηγεωργίου ενώ ακολουθώντας την δεξιά κατεύθυνση σε 5 λεπτά θα συναντήσουμε το καταφύγιο του Ε.Ο.Σ. Καβάλας.

Σημειώσεις:
* Η σπηλιά από όπου ξεχύνεται το ορμητικό νερό, περιέχει στοιχεία πλούσιου κάλλους και ενδιαφέροντος. Με μια στενή είσοδο όπου δύσκολα μπαίνει άνθρωπος, εισερχόμαστε στον προθάλαμο όπου αποκτά ύψος, και όρθιοι πλέον μπορούμε να προχωρήσουμε με τα πόδια σε νερό μέχρι πάνω από το γόνατο και μόνιμης θερμοκρασίας 7 βαθμών.
Ανάμεσα από σταλακτίτες και με την απαραίτητη χρήση των φακών κεφαλής, μπορούμε να περπατήσουμε για 80 περίπου μέτρα.
Στην συνέχεια η σπηλιά πλαταίνει δημιουργώντας μια μεγάλη και βαθιά λίμνη στην οποία για να συνεχίσεις πρέπει να κολυμπήσεις. Η πορεία σταματά σε σημείο που το πέρασμα του νερού βαθαίνει και στενεύει τόσο, που μόνο εξοπλισμένοι με φιάλες κατάδυσης και διάθεση εξερευνητικής περιπέτειας μπορούμε να εισδύσουμε στα ένδον μυστικά της.
* Το μονοπάτι της Μεσσορόπης έχει σηματοδοτηθεί από τον Ε.Ο.Σ. Καβάλας στο μεγαλύτερο μέρος του, ενώ στα σημεία με αραιή ή χαμηλή βλάστηση έχουν τοποθετηθεί κορδέλες.