Μεσορόπη, Φωτογραφίες του κου Γιώργου Κουνταρδά

Είναι γνωστό, νομίζω, στους περισσότερους, που γνωρίζουν κάποιο μεσοροπιανό, ότι αγαπάει τόσο πολύ τον τόπο του, ώστε δεν χάνει ευκαιρία να το αποδεικνύει και να το δηλώνει σε κάθε του ευκαιρία. Πολύ συχνά, μάλιστα, εμείς οι μεσοροπιανοί γινόμαστε περιηγητές στον ίδιο μας τον τόπο, μόνο και μόνο για να απολαύσουμε τις ομορφιές του. Ο κος Γιώργος Κουνταρδάς είναι ένας από αυτούς. Ζει στην Αθήνα, αλλά αγαπά τόσο πολύ τη Μεσορόπη και κάθε φορά που την επισκέπτεται, δεν παραλείπει να τη φωτογραφίσει. Ένα δείγμα της δουλειάς του μπορείτε να δείτε σ' αυτήν την ανάρτηση. Εγώ τον ευχαριστώ για την παραχώρηση του υλικού του και θα ήθελα να τονίσω κάτι που ίσως πολλοί ηθελήμενα ή μη ξεχνούν, ότι ήταν αυτός που έστησε το πολύ όμορφο λαογραφικό μουσείο του χωριού μας!

Μια νυχτερινή βόλτα στη Μεσορόπη

Είναι βράδυ Αυγούστου και εγώ και η παρέα μου αποφασίζουμε να ξεκινήσουμε μια βόλτα στη νυχτερινή Μεσορόπη. Στο μυαλό μας κυριαρχεί η ιδέα να φωτογραφίσουμε το χωριό κάτω από το φως των φαναριών και να δούμε με άλλη οπτική γωνία τις γειτονιές του. Στη διάρκεια της βόλτας μας στα σοκάκια της Μεσορόπης, ο καθένας μας τραβά με την μηχανή ό, τι του κάνει εντύπωση και το τελικό αποτέλεσμα μας ικανοποιεί όλους. Φυσικά, στο τέλος της διαδρομής αποφασίζουμε ότι μια βόλτα δεν είναι αρκετή και ανανεώνουμε το ραντεβού μας για το επόμενο βράδυ, οπότε ξανά σαν περιηγητές τριγυρνάμε στα στενά δρομάκια του χωριού και εντυπωσιαζόμαστε από τις μικρές λεπτομέρειες των χώρων, που δείχνουν διαφορετικοί τη νύχτα. Αν και γνωρίζουμε τον τόπο μας σπιθαμή προς σπιθαμή το νυχτερινό φως τον κάνει πιο ελκυστικό και εμείς νομίζουμε ότι περπατάμε σ’ αυτές τις γειτονιές πρώτη φορά. Τα αισθήματά μας δεν μπορούν να κλειστούν στις μίζερες γραμμίτσες αυτού του άρθρου, αλλά φιλοδοξούμε να σας μεταδώσουμε λίγη από την νυχτερινή λάμψη του χωριού μέσα από τις παραπάνω φωτογραφίες.

Μεσορόπη, Το χόμπι ενός αγράμματου. Λογοπαίγνια γύρω από την ωραίαν και πλουσιοτάτην Ελληνικήν Γλώσσαν, Θωμάς Γκίσδαβος

"Το χόμπι ενός αγράμματου. Λογοπαίγνια γύρω από την ωραίαν και πλουσιοτάτην Ελληνικήν Γλώσσαν", Θωμάς Γκίσδαβος

"... Εκεί που στίχους έγραφον, επέρασε διαβάτης,

πολύ ευφυής και έξυπνος, αλλά κι ανοιχτομάτης!

- Τι κάνεις; Στίχους μελετάς; Εσύ που τόσα γράφεις,

την γλώσσα την Ελληνική δυνήθηκες να μάθης;

Ποια γλώσσα εσύ μετέρχεσαι, απ' τα πολλά τσιασίτια;

Ξεύρεις πως τα οικίας μας τας λέγουνε και σπίτια;

Και πως τους τοίχους των σπιτιών τους λέγουν και ντουβάρια;

Ψάρια τους λένε τους ιχθύς και πέτρες τα λιθάρια;

Και άκουσα πάρα πολλούς να τα καλούν κοτρόνια

κι ότι τα έτη, τις χρονιές, τα λέγουνε και χρόνια;

Πως τα ωά τα λεν αυγά;

Αν θέλεις κι άλλον ρώτα.

Ξεύρεις ότι την όρνιθα την λέγουνε και κότα;

- Το ξέυρω φίλε, τ' απαντώ. Είναι πολλά και τόσα,

μα, κ' είμαι πάντα σίγουρος η κλώσα μένει κλώσα.

Αν επωάζει η κλωσά, το ίδιο μου κάνει.

Η Γλώσσα η Καθαρεύουσα ποτέ δε θα πεθάνη..."

Μεσορόπη, η θεατρική μας παράσταση

Ένα βράδυ του Ιουνίου 2009 σε μια τυχαία συνάντησή μας αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε μια ερασιτεχνική θεατρική ομάδα γυναικών με έδρα φυσικά την Μεσορόπη. Ψάχνοντας στη βιβλιοθήκη, έπεσα πάνω στο έργο του Δημητρίου Ψαθά, η Θέμις έχει κέφια, με μία διασκευή το έργο ετοιμάστηκε και μετονομάστηκε Ο Άρειος Πάγος έχει κέφια. Έπειτα, άρχισαν οι πρόβες, απογεύματα γεμάτα γέλιο και γλυκιά ένταση. Λάθη, παρεμβάσεις και διάφορες κωμικές καταστάσεις πυροδοτούσαν ευχάριστα το κλίμα. Ώσπου η μεγάλη μέρα έφτασε, 16 Αυγούστου 2009 και η αίθουσα του πολιτιστικού συλλόγου γέμισε ασφυκτικά από κόσμο, και εμείς πίσω στα παρασκήνια γεμάτες αγωνία ανυπομονούσαμε. Τελικά, η παράσταση στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία και ο κόσμος χειροκρότησε χωρίς φειδώ την προσπάθειά μας. Έτσι, κι εμείς πήραμε κουράγιο για να συνεχίσουμε την προσπάθεια, η Άννα, η Βαγγελιώ, η Βάσω, η Βιβή, η Γιώτα,η Δήμητρα, η Λίτσα, η Μαρία, η Νίκη, η Φόνη, η Φυλλιώ, ο Γιώργος και Εγώ!