Η συνέχεια της ιστορίας του φλαμουριού

Το φλαμούρι, την επόμενη χρονιά ξεράθηκε, μάταια περιμέναμε την άνοιξη να βγάλει τα φύλλα του και να μας καλημερίσει. Με μεγάλο πόνο και θλίψη αποφασίσαμε να το κόψουμε και να κρατήσουμε ως ανάμνηση ένα κομμάτι του, που ακόμη κοσμεί την πλατεία. Για ένα καλοκαίρι μια ομπρέλα καρφωμένη στο κούτσουρο του δέντρου μας ξεγελούσε με την τεχνητή σκιά του. Τελικά, το φθινόπωρο αποφασίσαμε να το βγάλουμε και να φυτέψουμε ένα καινούργιο στη θέση του. Θα προστατέψουμε το νέο φλαμούρι σαν να επρόκειτο για το παιδί του προηγούμενου. Έτσι για να θυμόμαστε ότι υπήρξε εκείνο και ότι η ζωή συνεχίζεται στην μικρή μας πλατεία.