Στην Μεσορόπη οι άνθρωποι ενδιαφέρονταν πάντα για το πνεύμα τους και διέπρεπαν, έστω και με μόνο εφόδιο τη λαϊκή σοφία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο Θωμάς Γκίσδαβος που έζησε από το 1902 ως το 1979, για μας ο Μπαρμπα – Θωμάς, ο σοφός του χωριού μας, που μας άφησε παρακαταθήκη τα ποιήματα και τα τραγούδια του.

Το φλαμούρι

Το φλαμούρι του χωριού μας
με τον ίσκιο τον βαθύ
στην πλατεία τ’ Αϊ – Γιώργη
έχει κακοποιηθεί.

Κάποιος Βούλγαρος, ο Κόλιας,
που ‘χει μοχθηρή καρδιά
αχ, μαζί με τα λουλούδια
του ‘σπασε και τα κλαδιά.

Το Βανδαλικό το χέρι
το ‘χει αλλάξει τη μορφή.
Άσπλαχνα του έχει σπάσει
την ωραία του κορφή.

Εχάθη η πρώτη ομορφιά του
και η ωραία φυλλωσιά του.
Βλέπει γύρω τα κλαδιά του
και σπαράζει η καρδιά του.

Το φλαμούρι του χωριού μας
Πόσο τώρα θα πονεί!
Να, ακούστε το, θρηνεί.