Μεσορόπη, Πάσχα 2014

Έτσι... Γιατί το Πάσχα στη Μεσορόπη έχει μοναδική αξία...

Ο Άγιος Ταξιάρχης και ο μπάρμπα Στέργιος

Η θρησκευτική πίστη των κατοίκων του χωριού ήταν και παραμένει έντονη. Αυτό φαίνεται από τις διάφορες ιστορίες, που κατά καιρούς μου διηγούνται διάφοροι άνθρωποι και είτε τις έχουν βιώσει οι ίδιοι είτε τις έχουν ακούσει από τους παλιότερους. Μία από τις ιστορίες είναι κι αυτή που ακολουθεί.

Κάποτε ο μπάρμπα Στέργιος αγχωμένος από τη πολλή δουλειά που τον περίμενε στο μύλο, όπου έπρεπε να αλέσει το σιτάρι και να το κάνει αλεύρι, αγνόησε την προειδοποίηση της γυναίκας του ότι δεν έπρεπε να δουλέψει, καθώς ξημέρωνε η γιορτή του Αγίου Ταξιάρχη. Πήγε, λοιπόν στο μύλο και τον έβαλε μπρος, δούλεψε ως το μεσημέρι και αποκαμωμένος από τη κούραση ξάπλωσε να κοιμηθεί σε ένα κρεβάτι, που είχε μέσα στο δωματιάκι πίσω από το μύλο. Ακόμη, δεν είχε προλάβει να κλείσει τα μάτια του και μπροστά του εμφανίστηκε ένας αξιωματικός και άρχισε να του μιλά: « Στέργιο, σταμάτα τη δουλειά και πήγαινε σπίτι και αύριο μετά την εκκλησία συνεχίζεις και δε θα χάσεις». Ο μπάρμπα Στέργιος δεν έδωσε σημασία και γύρισε πλευρό. Όμως ο αξιωματικός ξαναεμφανίστηκε « Στέργιο», του λέει «δεν άκουσες τι είπα. Σήκω και πήγαινε σπίτι, αυτή η δουλειά δε θα έχει χαϊρι (= θετικό αποτέλεσμα), δεν είναι ευλογημένη.» Ο μπάρμπα Στέργιος προβληματίστηκε για λίγο, αλλά, ιδέα μου θα είναι, σκέφτηκε και γύρισε πάλι πλευρό. Τρίτη φορά παρών ο αξιωματικός και κουνώντας το δάχτυλο είπε: « Στέργιο, σήκω και πήγαινε σπίτι. Αύριο θα πας στην εκκλησία και μόλις τελειώσει η λειτουργία, θα ‘ ρθεις στο μύλο. Θα πετάξεις όλο αυτό το αλεύρι και μη στενοχωριέσαι εγώ εδώ θα είμαι βοηθός και μέχρι το βράδυ θα έχεις αλέσει τόσο αλεύρι, όσο καμιά άλλη φορά». Ο μπάρμπα Στέργιος, αυτή τη φορά δεν είχε αμφιβολία ότι αυτός ο αξιωματικός, δεν ήταν άλλος παρά ο ίδιος ο Άγιος Ταξιάρχης. Πράγματι, γύρισε σπίτι και το πρωί, αφού πήγε στην εκκλησία, επέστρεψε στο μύλο για δουλειά. Μάζεψε όλο το χθεσινό αλεύρι, που είχε μαυρίσει και έβαλε μπρος από την αρχή, ν’ αλέσει καινούργιο. Εκείνη τη μέρα ο νερόμυλος δούλεψε τόσο γρήγορα και τόσο καλά, όσο καμιά άλλη φορά. Μέχρι το απόγευμα όλο το αλεύρι ήταν αλεσμένο και σακιασμένο. Και ο μπάρμπα Στέργιος γύρισε ικανοποιημένος στο σπίτι. Και όταν η γυναίκα του τον ρώτησε πώς τελείωσε τόσο νωρίς, ο μπάρμπα Στέργιος γέλασε και είπε, κάνοντας το σταυρό του: « Δόξα να έχει ο Άγιος Ταξιάρχης, είχα έναν πολύ καλό βοηθό». Η γυναίκα του κατάλαβε και έκανε κι εκείνη το σταυρό της...

Μύρισε Άνοιξη στη Μεσορόπη...

Πάλε ξυπνάει της άνοιξης τ’ αγέρι

στην πλάση μυστικής αγάπης γλύκα,

σα νύφ’ η γη, πόχει άμετρα άνθη προίκα

λάμπει ενώ σβηέται της αυγής τ’ αστέρι.

Πεταλούδες πετούν ταίρι με ταίρι,

εδώ βουίζει μέλισσα, εκεί σφήκα.

Τη φύση στην καλή της ώρα εβρήκα,

λαχταρίζει η ζωή σ’ όλα τα μέρη.

Κάθε μοσκοβολιά και κάθε χρώμα,

κάθε πουλιού κελάηδημα ξυπνάει

πόθο στα φυλλοκάρδια μου κι ελπίδα

να σου ξαναφιλήσω τ’ άγιο χώμα,

να ξαναϊδώ και το δικό σου Μάη,

όμορφή μου, καλή, γλυκιά πατρίδα.

Εσείς ξέρετε τι είναι η λιατσατσούδα;

Λιατσατσούδα έτρωγαν κάποτε οι σημερινοί εβδομηντάρηδες μεσοροπιανοί για να ξεγελάσουν την πείνα τους. Έβαζαν σε μια κούπα νερό, ζάχαρη και ξινό (= λεμόντοζο, όπως λέγεται στο χωριό) και μέσα σ' αυτό έτριβαν ψωμιά και... καλή τους όρεξη...

                                                                                                                              Μαρτυρία

Μια όμορφη πρωτοβουλία των παιδιών του νηπιαγωγείου, των μικρών πολιτών της Μεσορόπης.

Η Ανακύκλωση

στο Νηπιαγωγείο

Μεσορόπης

Στο Νηπιαγωγείο Μεσορόπης ασχολήθηκαν με το θέμα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης “Απορρίμματα - Διαχείριση”.

Τα παιδιά έμαθαν πως με την Ανακύκλωση μπορούμε να προστατεύσουμε το περιβάλλον. Έστειλαν επιστολή στον Δήμαρχο,

ζητώντας τη βοήθειά του.

Ο Δήμος Παγγαίου απάντησε  θετικά

 και σύντομα θα τοποθετήσει

κάδους ανακύκλωσης

στο χωριό μας.

Τα  παιδιά προτείνουν:

         “Ανακύκλωση εγώ,                

                                                       Ανακύκλωση εσύ,                                                              για να σώσουμε τη Γη!” 

   

Ανοιχτή επιστολή στον Δήμαρχο του Δήμου Παγγαίου

Κύριε Δήμαρχε,

Είμαστε οι μαθητές του Νηπιαγωγείου Μεσορόπης και αποφασίσαμε να σας γράψουμε αυτή

την επιστολή για να ζητήσουμε τη βοήθειά σας.
Ο πλανήτης μας κινδυνεύει από τα σκουπίδια. Για την καθαριότητα  και την προστασία του περιβάλλοντος μάθαμε ότι μπορούμε να κάνουμε ανακύκλωση.

Το πρόβλημα  που μας απασχολεί είναι η απουσία των κάδων της ανακύκλωσης, στο χωριό μας.

Μας στεναχωρεί πολύ που καθημερινά πολλά  σκουπίδια βρωμίζουν και ρυπαίνουν το φυσικό περιβάλλον του τόπου μας. Πολύτιμες ύλες όπως το αλουμίνιο, το πλαστικό, το γυαλί και  το χαρτί χάνονται. Στο σχολείο,  φανταστείτε, το χαρτί που χάνεται καθημερινά ενώ θα μπορούσε να ανακυκλωθεί.

Για αυτό θα ήταν πολύ σημαντικό κατά τη γνώμη μας να τοποθετηθούν κάδοι ανακύκλωσης στο σχολείο μας καθώς και σε κεντρικά σημεία του χωριού μας, για να μπορούν όλοι να συμμετέχουν ενεργά στην ανακύκλωση.

Ελπίζουμε η επιστολή μας να σας πείσει και να φροντίσετε για το σημαντικό αυτό θέμα.

Η προστασία του περιβάλλοντος είναι υποχρέωση όλων μας.

                                                                                                                           

                                                                                                                              Με τιμή

                                                                                          Οι μικροί πολίτες της Μεσορόπης

                               

Μάρτης είναι...

φώτο Άννα Μητσιού

Ο Μάρτης ο πεντάγνωμος, εφτά φορές χιόνισε
και πάλι το μετάνιωσε που δεν εξαναχιόνισε!

  

φώτο Νικολέτα Μοσχοβούδη

O Mάρτης το πρωί χιόνισε,
κι ο γάιδαρος ψόφησε (από το κρύο).
Το μεσημέρι βρώμισε (από τη ζέστη),
και το βράδυ τον πήρε το ποτάμι (από τη βροχή).

Ακόμα και στις 18, 

το μάτι του το 'χει ανοιχτό!

Το έθιμο της ντριβένας

Το έθιμο της ντριβένας σύμφωνα με μαρτυρίες κατοίκων της Μεσορόπης ξεκίνησε πριν την βουλγαρική κατοχή, διακόπηκε στη διάρκεια της και αναβίωσε γύρω στο 1950. Την εποχή εκείνη οι νέοι του χωριού όλη την εβδομάδα της Τυρινής κουβαλούσαν από το Παγγαίο κέδρους, τους συγκέντρωναν στις γειτονιές και όταν ερχόταν η Κυριακή της Τυρινής τους έβαζαν φωτιά και μαζί με τους άλλους κατοίκους γλεντούσαν και χόρευαν τριγύρω τους. Μάλιστα, τα βράδια οι κάτοικοι της μιας γειτονιάς πήγαιναν κρυφά και έκλεβαν τους κέδρους της άλλης γειτονιάς. Την Κυριακή οι φωτιές άναβαν, μόλις σουρούπωνε και κρατούσαν όλη νύχτα. Χαρακτηριστικό στοιχείο της Αποκριάς ήταν τα άσεμνα τραγούδια (τυρνίτικα όπως ονομάζονταν). Νέοι και γέροι κρυμμένοι πίσω από τη φωτιά, περιέλουζαν με κοσμητικά επίθετα και αποκριάτικα τραγούδια, όποιον τολμούσε να περάσει από μπροστά τους. Φυσικά, όλα αυτά μόνο την ημέρα της Τυρινής, οπότε και δικαιολογούνταν η κοροϊδία και τα πειράγματα. Κάποια στιγμή γύρω στο 1965 το έθιμο έσβησε με την επέμβαση της αστυνομίας και βέβαια η δικαιολογία ήταν ότι προσέβαλλαν τη δημόσια αιδώ. Ώσπου κάπου γύρω στο 2008 οι κάτοικοι αποφάσισαν να το επαναφέρουν και από τότε τελείται κάθε χρόνο.

Αν, τώρα, τολμούσαμε να αναζητήσουμε τις καταβολές αυτού του εθίμου, η έρευνα θα μας πήγαινε πολύ μακριά στην αρχαία εποχή και σίγουρα σχετίζεται με τις γιορτές προς τιμήν του Διονύσου. Ας μην ξεχνάμε εξάλλου ότι η κατοικία του Διονύσου, του θεού της χαράς και του γλεντιού βρίσκονταν στο Παγγαίο. Σύμφωνα με τον Albin Lesky «Ιστορία της αρχαίας ελληνικής λογοτεχνίας», ένας ελληνιστικός συγγραφέας, ο Σήμος από τη Δήλο στον Αθήναιο (14,622) χωρίς να μας δίνει πληροφορίες για τους τόπους, όπου συνάντησε το έθιμο: περιγράφει νέους στεφανωμένους με πολλά κλαδιά και λουλούδια με επικεφαλής ένα παλικάρι μουτζουρωμένο με καπνιά, που κρατούσαν το φαλλό έμπαιναν στην ορχήστρα με τραγούδια. Έχει μάλιστα ιδιαίτερο ενδιαφέρον η πληροφορία ότι οι φαλλοφόροι ξεχώριζαν ορισμένους από τους θεατές για να τους περιλούσουν με την κοροϊδία τους.

            Η πραγμάτευση αυτή οδήγησε στην ελληνική αποκριά. Η κεφάτη και χοντροκομμένη κοροϊδία των πανηγυριστών είναι ένα σταθερό στοιχείο. Την συναντάμε μ’ έναν ξεχωριστό τύπο στην αττική ανοιξιάτικη γιορτή των Ανθεστηρίων, απ’ όπου πέρασε στην πομπή των Ληναίων. Εκεί αστείοι τύποι τριγυρνούσαν με άμαξες και περίλουζαν με την τολμηρή κοροϊδία τους – που τις περισσότερες φορές- θα ήταν σε στίχους – τους θεατές. Και βέβαια  πίσω απ’ όλα τα τολμηρά αυτά αστεία βρίσκεται η αντίληψη για την αποτροπαϊκή δύναμη του άσεμνου...

            Ωστόσο, οφείλουμε να τονίσουμε ότι όλα αυτά δεν είναι παρά υποθέσεις, καθώς δεν υπάρχουν γραπτές πηγές, που να εξακριβώνουν την αλήθεια των γεγραμμένων.