Ευσεβείς
πόθοι νεανίδων
Υπήρξε μια
εποχή που τα προξενιά ανθούσαν στα χωριά και κύριο μέλημα κάθε νεαρής κοπέλας
ήταν η γρήγορη και επιτυχημένη αποκατάσταση. Στη Μεσορόπη - υποθέτω και σε κάθε χωριό του Παγγαίου - όπου
βασική ασχολία ήταν η γεωργία και μάλιστα η καλλιέργεια καπνού, η ζωή ήταν
δύσκολη και κάθε κόπελα σε ηλικία γάμου ήθελε να την αποφύγει. Έτσι, όταν
έφτανε ένα προξενιό, οι αξιώσεις τις νεαρής υποψήφιας ήταν οι εξής: ο φέρελπις
μέλλων σύζυγος ή να κρατάει μολύβι ή να φοράει καπέλο ή να έχει ρόδα. Και
μάλιστα οι πιο απαιτητικές και φιλόδοξες δεν δέχονταν να παντρευτούν κανέναν,
που να μην κρατάει θερμόμετρο. Το αποτέλεσμα ήταν κάποιες να το καταφέρουν και
να ζήσουν μια ζωή αξιοπρεπή- με τη δική τους πάντα λογική- για άλλες όμως η
επιτυχημένη παντρειά έμεινε ευσεβής ανεκπλήρωτος πόθος. Έτσι, με το πέρασμα του
χρόνου εξελίχθηκαν σε αιθεροβάμονες μεγαλοκοπέλες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου