Η ΜΕΣΩΡΟΠΗ ΤΟΥ ΠΑΓΓΑΙΟΥ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ Κ. ΓΚΙΣΔΑΒΙΔΗ

Στο φύλλο της εφημερίδας "Μακεδονία" στις 5 Δεκεμβρίου 1957  ο καθηγητής Απόστολος Γκισδαβίδης αφιερώνει ένα άρθρο του στην Μεσορόπη. Διαβάστε το παρακάτω:

Μια ζωγραφιά της Μεσορόπης από τους μαθητές του νηπιαγωγείου...

Μια ευχάριστη έκπληξη με περίμενε στο νηπιαγωγείο Μεσορόπης, όπου βρέθηκα τυχαία. Τα παιδιά έχουν ζωγραφίσει το χωριό, όπως το βλέπουν με τα δικά τους μάτια. Όπως μου είπε η νηπιαγωγός κα Σοφία Γάκη, η ζωγραφιά συμπληρώνει τη θεματικη ενότητα "Γνωρίζω τον τόπο μου". Στο πλαίσιο αυτό έγινε συζήτηση για το χωριό και τα παιδιά εστίασαν στην παρουσία του Παγγαίου, αλλά μίλησαν και για το Σύμβολο και το Λικόπι, απ'όπου βγαίνει ο ήλιος. Επίσης ανέφεραν την παρουσία των δύο εκκλησιών, μία με το παλαιό ημερολόγιο και μία με το νέο ημερολόγιο, αλλά και την ύπαρξη δύο δρόμων που διασχίζουν το χωριό, έναν κύριο και έναν περιφερειακό, καθώς και το πολύ πράσινο που πλαισιώνει το χωριό. Οι μαθητές περπάτησαν στο χωριό, γνώρισαν την πανίδα και τη χλωρίδα του τόπου μας και επισκέφτηκαν το λαογραφικό μουσείο, το οποίο τους εντυπωσίασε. Έπειτα γύρισαν στο σχολείο και έφτιαξαν την παραπάνω ζωγραφιά, η οποία είναι πλέον στολίδι του σχολείου.

Εγώ ευχαριστώ την κα Σοφία Γάκη για την προθυμία της να μου δώσει πληροφορίες και τους μικρούς μαθητές που μοιράστηκαν μαζί μου την όμορφη αυτή ζωγραφιά...

Πρωινή ανάβαση στο Λικόπι 14/02/ 2016

Πρωινή ανάβαση στο Λικόπι

Υπάρχει μία διαδρομή γνωστή στους Μεσοροπιανούς, αλλά όχι στους ξένους. Ο αναβάτης ακολουθεί το δρόμο για τον Προφήτη Ηλία και λίγο πιο πάνω συνεχίζει αριστερά προς το Λικόπι, δρόμος φαρδύς και ανηφορικός γεμάτος εκπλήξεις. Αριστερά το βουνό κατάφυτο από κωνοφόρα δέντρα, ενώ δεξιά διακρίνεται ολόκληρη η Πιερία κοιλάδα, μπροστά το επιβλητικό Παγγαίο δημιουργεί δέος για άλλη μια φορά στον ανυποψίαστο περιπατητή. Ο δρόμος οδηγεί τελικά σε ένα ξέφωτο και όταν κανείς φτάσει στην άκρη του αντικρίζει την Μεσορόπη από μια διαφορετική οπτική.Αν ο περιπατητής τολμήσει να κατέβει το στενό μονοπατάκι - σημειωτέον ότι σε πολλά σημεία ίσα που ξεχωρίζει- θα μαγευτεί από τις φυσικές ομορφιές, ακόμη και τώρα που είναι χειμώνας. Το δρομάκι συναντά το ορειβατικό μονοπάτι της Βοσκόβρυσης και καταλήγει στο ξύλινο γεφύρι πάνω από το Νιβριό... Τα υπόλοιπα σας αφήνω να τα παρακολουθήσετε στο βιντεάκι που ακολουθεί... Καλή περιήγηση...

Μεσορόπη, Θεοφάνεια με το παλαιό ημερολόγιο 19/01/2016

Η ενορία του Τιμίου Προδρόμου Μεσορόπης, που ακολουθεί το παλαιό ημερολόγιο γιόρτασε και φέτος την ημέρα τον Θεοφανείων, κάνοντας τον καθιερωμένο αγιασμό των υδάτων στη φυσική μπάρα του Νιβριού. Μόνο που φέτος το χιόνι είχε καλύψει τα πάντα και η τοποθεσία-που από μόνη της είναι πανέμορφη- απέκτησε μια τελείως διαφορετική, λευκή όψη. Ο κόσμος που ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα, θαύμασε μετά από πολλά χρόνια το μεγαλείο της φύσης. Διαδρομή μαγευτική, παγωμένα νερά που άχνιζαν, νεαροί που βούτηξαν για να πιάσουν το Σταυρό, αψηφώντας το κρύο, και τριγύρω κατάλευκο τοπίο, που θύμιζε παραμύθι...

... Και το χρόνου με υγεία!

Βόλτα στα χιονισμένα σοκάκια της Μεσορόπης 1801/2016

Το κατάλληλο μέρος για μια ξεχωριστή εκδρομή αυτή την εποχή της Τζένης Μπαλατσινού

H προεόρτια περίοδος είναι η καταλληλότερη για μια απολαυστική εκδρομή, ιδιαιτέρως φέτος που ο καιρός δεν λέει να μπει σε χειμωνιάτικο mode. Έτσι αποφάσισα να «εκδράμω εις τας εξοχάς» και να φορτώσω το δισάκι με πολλές προσδοκίες για αποφόρτιση και δελεαστικές δραστηριότητες -όπως κι έγινε τελικά.

Διάλεξα για βάση μου τη Μεσορόπη, ένα χωριό του Παγγαίου, μόλις μισή ώρα από την Καβάλα. Ήταν ότι ακριβώς χρειαζόμουν, ένα μέρος με ιστορικότητα, καθαρό αέρα και πολλές ευκαιρίες για πεζοπορία και επισκέψεις σε τριγύρω μέρη. Εκεί βρίσκεται ένας ιδιαίτερος ξενώνας ή μάλλον, ένα μικρό Boutique Hotel, το «Κλαδί Ελιάς» που έκανε τη διαμονή μου ιδανική.

Εδώ είμαι με τον ιδιοκτήτη και αξιομνημόνευτα φιλόξενο, Βύρωνα Μπαρμπασακαλή, που ηγείται της άψογης ομάδας στο Κλαδί Ελιάς και φροντίζει για το Winery Restaurant που φτιάχνει μερικά από τα πιο γευστικά πιάτα που έχω δοκιμάσει τελευταία.

Ανακαλώ τις μοναδικές γεύσεις του εστιατορίου όπως το καρπάτσιο πεσκανδρίτσας με βινεγκρέτ γκρέιπφρουτ και ένα αξεπέραστο φιλέτο πάπιας με σταφίδα, σβησμένο σε λικέρ κεράσι σε ένα περιβάλλον από πέτρα που αποπνέει ιδιαίτερο γούστο και φροντίδα.

Στην περιοχή δίνονται πολλές ευκαιρίες στον επισκέπτη να περπατήσει στη φύση και να γεμίσει με καθαρό αέρα, ξεκουράζοντας το μυαλό του πραγματικά. Δεν έχασα την ευκαιρία να περπατήσω ακολουθώντας το γνωστό μονοπάτι της Μεσορόπης, με συνολικό μήκος περίπου 5km. Η διαδρομή ήταν ευκολοδιάβατη και το νερό έπαιζε σημαντικό ρόλο. Συναντά κανείς καταρράκτες που πηγάζουν από ορεινές πηγές του Παγγαίου και ένα ιδιαίτερο σημείο, το λεγόμενος Νιβριό, μια τεχνητή λίμνη που οι ντόπιοι κάθε χρόνο πετάνε το σταυρό στα Θεοφάνεια.

http://www.jenny.gr/iparxei-ena-katallilo-meros-gia-mia-xexwristi-ekdromi/

Παγγαίο, Χρυσό μυστικό

Παγγαίο, Χρυσό μυστικό
Κείμενο: Ολγα Χαραμή
Φωτογραφίες: Ηρακλής Μήλας

Δάση πυκνά, παραλίες απέραντες, χωριά ζωντανά. Μύθοι, ιστορία, ομορφιά. Γιατί το Παγγαίο δεν είναι γνωστό; Γιατί ό,τι ξέρουμε γι' αυτό περιορίζεται στους μύθους και τα χρυσοφόρα κοιτάσματα; Πώς είναι δυνατόν να μην έχει αναδειχθεί σε τουριστικό προορισμό; Κάλλιο αργά παρά ποτέ.
Μια ομίχλη πηχτή, να την κόβεις με το μαχαίρι, μας καταπίνει για τα καλά. Εχει βαλθεί απ' το πρωί να μη μας αφήσει να δούμε τίποτα από το Παγγαίο. Ελίσσεται ανάμεσα στα πυκνά δέντρα, κατακάθεται πάνω στα πορτοκαλί χαλιά από φύλλα, εντείνει τις αισθήσεις και τη μυθική διάσταση του βουνού.

Εδώ πάνω λατρεύτηκε ο Διόνυσος και στο μαντείο του οι μαινάδες κι οι σάτυροι έστησαν τους πρώτους διονυσιακούς θιάσους. Εδώ πάνω λατρεύτηκε και ο Ορφέας, εδώ και θανατώθηκε από τις Βασσαρίδες του Διονύσου. Εδώ βρίσκονταν και τα σπουδαία χρυσοφόρα μεταλλεία που «χρηματοδότησαν» τις εκστρατείες του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Μύθοι και χρυσός μοιράζονται ισόποσα τη φήμη του Παγγαίου. «Χρυσοφόρο Παγγαίο»: δυο λέξεις που 'χουν γίνει μία. Και «Πήλιο της Καβάλας»... Λες κι έχει σχέση το Παγγαίο με το Πήλιο. Ή έχει ανάγκη τον παραλληλισμό. Ένα βουνό πανέμορφο είναι από μόνο του. Με δάση πυκνά, αδιαπέραστα από το φως του ήλιου, παραμυθένια. Με μια αλπική ζώνη υπερθέαμα και δύο κορυφές, το Μάτι και το Αυγό, όνομα και πράγμα. Με χωριά όμορφα και κυρίως ζωντανά, πάνω από 1.000 ανθρώπους το καθένα, άλλοτε να απλώνονται στα πόδια του σαν χαλιά, άλλοτε να σκαρφαλώνουν δειλά στις παρυφές του.

Με ιστορία πολυτάραχη που επηρεάστηκε και επηρέασε την αρχαία Αμφίπολη και τους Φιλίππους. Με αρχαία ιερά, βυζαντινά κάστρα, βραχογραφίες αρχαιοτάτων χρόνων. Ολα παράβυστα σημάδια μέσα στη πυκνή βλάστηση ή στις απόκρημνες πλαγιές, που σε κάνουν να γίνεσαι τσιμπούρι στους ντόπιους για να στα δείξουν. Με τη θάλασσα και τις διάσημες παραλίες στα πόδια του. Με την κοντινή του απόσταση από την Καβάλα, τη Δράμα, τις Σέρρες, τη Θεσσαλονίκη.

Με καζάνια και οινοποιεία αμέτρητα, πάντα φιλόξενα. Με οξιές που φτιάχνουν πολύχρωμο φόντο σε ονειρικές πεζοπορικές διαδρομές, με κάστανα που γιορτάζονται και τσουρουφλίζουν τα ανυπόμονα δάχτυλα και μανιτάρια που φυτρώνουν στην άκρη του δρόμου, πλάι στα στοιβαγμένα ξύλα, τα έτοιμα για το τζάκι. Και με μια θέα από την κορυφή να σου πέφτουν τα σαγόνια. Καβάλα και Θάσος στο πιάτο, χερσόνησος του Άθω σε απόσταση... χεριού, Σαμοθράκη και Λήμνος καμιά φορά, σαν σκιασμένη υπόμνηση.

Αλλά με καιρό καθαρό. Γιατί τώρα, είπαμε, ανηφορίζουμε από το χωριό Ακροβούνι από ένστικτο, όχι κορφή, ούτε την επόμενη στροφή δεν βλέπουμε. Κι η σιωπή; Σχεδόν χειροπιαστή κι αυτή. Μαγεία, δεν λέω... Του πάνε γάντι. Μεταξύ μας, δεν μας κακόπεσε, κιόλας...
...............................................
Πορεία νοτιοδυτική
Κατευθυνόμαστε στους νότιους πρόποδες του Παγγαίου. Το ραντεβού στα Κηπιά δεν παίρνει αναβολή. Αλίκη Βουγιουκλάκη, Μελίνα Μερκούρη, Τζένη Καρέζη, Μάικλ Τζάκσον, Μαντόνα, Μαρία Κάλλας... Εκλεκτή, αν και ετερόκλιτη, η παρέα στο μουσείο κέρινων ομοιωμάτων που έφτιαξε ο Θεόδωρος Κοκκινίδης. Τους κοιτάς, σε κοιτούν, τους μιλάς, δεν βγάζουν κιχ... Ο Τζόνι Ντεπ σού κλείνει το μάτι, ο Μίμης Πλέσσας παίζει κάτι στο πιάνο, η Πατουλίδου πανηγυρίζει ακόμη τη νίκη «για την Ελλάδα». Λίγο πριν η Ρένα Βλαχοπούλου «πιάσει στο στόμα της» Καραμανλή και Παπανδρέου, αποχωρούμε.

Η Μεσορόπη με τα παλιά της σπίτια και τα στενά δρομάκια σε κερδίζει

Μερικά χιλιόμετρα μετά είναι τα Δωμάτια. Και μόνο με το φιλόξενο όνομά τους προκαλούν τη στάση. Πόσω μάλλον που είναι και ωραίο χωριό. Κι έχει όχι ένα, έξι «πετρωτά» γεφύρια. Στεφανώνουν την τσιμενταρισμένη, σήμερα, κοίτη του ρέματος που διασχίζει το χωριό. Οσο για το όνομα, από τα Ντομάτια της Μικράς Ασίας προέρχεται. Πρόσφυγες οι περισσότεροι κάτοικοί του. Ηρθαν αρκετοί με την ανταλλαγή και στο Παγγαίο, οι περισσότεροι όμως είναι γηγενείς.

Και στο επόμενο χωριό έχει μερικούς πρόσφυγες. Στη Μουσθένη. Από τα πιο γνωστά χωριά του Παγγαίου και δίκαια. Ωραία σπίτια, παλιά και καινούργια, γεφυράκια να στεφανώνουν τις κοίτες των δύο ρεμάτων που την αγκαλιάζουν, με τα καφενεία του, την κίνηση του, με τα όλα του. Και με δύο ωραίους ξενώνες που θυμίζουν δασικό χωριό.

Πάνω από 1.000 κάτοικοι κι εδώ, λαός όχι αστεία. Δείχνουν με καμάρι το πλακόστρωτο της εκκλησίας που χάραζαν μικροί τα ονόματά τους. Και μιλώντας για χαράγματα, λίγο πριν από το χωριό, κοντά στα ερείπια του χωριού Τρίτα αλλά και στο κατοπινό Ποδοχώρι (και αλλού, βέβαια) υπάρχουν στα βράχια ακιδογραφήματα, σχέδια ζώων και ανθρώπων και ρωμαϊκές επιγραφές. Μα αν δεν στις δείξει ανθρώπου χέρι, ούτε τον δρόμο δεν θα βρεις...

Δύο - τρία χιλιόμετρα δυτικότερα είναι η Μεσορόπη. Κερδίζει με διαφορά τις εντυπώσεις. Τις δικές μας τουλάχιστον. Πανέμορφα σπίτια του 19ου αιώνα, κοντράρονται με τα νεόκτιστα και υπερισχύουν. Πλούσια αρχοντικά κάποτε, αναστηλώνονται ή ερειπώνουν σήμερα. Σε ίδια αναλογία.

Ψιχαλίζει... Στο καφενείο η σύσφιξη σχέσεων είναι δεδομένη. Κι οι σχέσεις, ίσως κι υγρασία, φέρνουν «υδάτινες» συζητήσεις. Νερόμυλοι, κάποτε δεκάδες, τώρα ένας, αναφέρονται από τις αντρικές συντροφιές, το σπήλαιο Βοσκόνερο με τον υπόγειο ποταμό, 5 ώρες περπάτημα από δω, η λιμνούλα στη θέση Νιβριός όπου ρίχνουν τον σταυρό στα Θεοφάνια, 15 λεπτά περπάτημα ετούτο. Μάλλον πρέπει να επισπεύσουμε. Γιατί αν ρίξει καμιά καλή βροχή δεν θα ξέρουμε που να κρυφτούμε...

http://www.thetravelbook.gr/article.asp?catid=30562&subid=2&pubid=63777462